Urban exploring - het zoeken, betreden en ontdekken van verlaten gebouwen.
Verval in een wereld van orde Onze wereld is ongelofelijk georganiseerd. Elk stukje grond -en daarmee elk gebouw- heeft een eigenaar. Die het op zijn manier zo efficient mogelijk zal gebruiken. Wanneer huizen, fabrieken, kantoren en andere gebouwen te oud zijn geworden, zullen ze worden afgebroken. Inefficiente spoorwegen worden ge-upgrade. Zelfs natuur is allang niet wild en woest meer. Alles heeft een eigenaar en doel. Maar zo af en toe wordt er een menselijk bouwsel vergeten. De eigenaar heeft geen oog meer voor het gebouwde, of er is geen eigenaar meer. Op die plekken ontstaan chaos en verval omdat er niemand meer is om te organiseren. Hier is het waar idioot mooie lelijkheid ontstaat. Ik probeer het verval vast te leggen op de gevoelige plaat. Chaos en Verval is zeldzaam In Nederland is echt verval zeldzaam. Altijd speelt geld de hoofdrol: eigenaren verkopen de grond met verlaten gebouwen, erfgenamen ontdoen zich van het oude huis, of schuldeisers leggen beslag op het gebouwde.Soms is een lokatie in alle rust vervallen. Wij Nederlanders kunnen zelfs dan het verval zijn eigen weg niet laten gaan en conserveren het. De staat van de ruine mag uiteraard niet 'verergeren'... toch? In de ons omringende landen wordt niet zo nauw gekeken naar leegstaande gebouwen en ruines. De hoeveelheid vervallen lokaties is overweldigend. Dat zul je hier - en op sites van collega's zien. Urban Exploring is een misdrijf Urban exploration wordt zonder uitzondering gezien als een overtreding van de wetgeving of zelfs als een misdrijf. Als urban explorer begeef je je zonder uitzondering op erven en in gebouwen zonder de uitdrukkelijke toestemming van de eigenaar en/ of gebruiker. Zie ik mijzelf als een misdadiger? nee. Omdat ik: - niets forceer om binnen te geraken. Geen ingang is geen foto. - niets beschadig of verander wanneer ik binnen ben geraakt. - niets achterlaat of meeneem wanneer ik de lokatie verlaat - ik alles eraan doe om de lokatie niet bekend te laten geraken. Het zou een leugen zijn om te zeggen dat het verkennen en binnengeraken van een lokatie een bijzaak is. Het vormt een belangrijk deel van de aantrekkingskracht van en verslaving aan urban exploring. Het geeft een enorme adrealinekick om in 'ninjamode' en zonder gezien te worden binnen te komen op plaatsen waar je eigenlijk niet hoort te zijn. Uiteindelijk zijn het de foto's die blijvend zijn. Voor mij is urban exploring een uiting van kunst en is het bezoeken van een lokatie ondergeschikt aan het maken en bewerken van het beeldmateriaal. |